- MAEANDRI
- MAEANDRIVeteribus in vestibus dicti sunt, fasciae et ornaturae, quae extremas oras flexuosô circuitu ambirent; alias περίκλυσις, περίνησος, etc. Vide infra, voce Periclysis. Unde Maeandri quoque, in triglyphis, picturae genus erat, ab eadem tortuositate vocati. Et hac notione nonnullis vox sumividetur, apud Tertull. de Pall. c. 4. Prorsus si quis Maeandricô fluxu delicatam vestem humi protrahat, audiat, pone se quod et Comicus. Sed sententia haec probari neutiquam potest. Si enim flexu legeretur, aliquid esset: longe aliud est fluxus. An fluxus pro laxitate vestis? Verum, quid illi laxitati cum Maeandro, aut qui Maeandrica dici possit? Praeterea fluxu, apud Auctorem hunc, semper pro mollitie sumitur. Unde supra, de viro fluere. Et libde Spectac. Et est plane in artibus quoque scenicis, Liberi et Cereris patrocinium, quae privata et propria sunt scenae de gestu et corporis fluxu. Et de habitu Muliebri Discutiendae enim deliciae, quarum mollitiâ et fluxu fidei virtus effeminari potest. Nec proin alio sensu fluxum heic posuisse, existimandus est. Vetus Salmasii, et antiquae editiones, Menandrico fluxu legunt, quae lectio potior. Menandri certe fluxum et delitias versibus his describit Phaedrus, l. 5. Fab. 2. ad quos sine dubio Afer allusit,Quin etiam resides et sequentes otiumNe defuisse noceat, repetunt ultimi.In quis Menander nobilis Comoediis,Quas, ipsum ignorans, legerat Demetrius,Et admiratus fuerat ingenium viri,Unguentô delibutus, vestiti affluens,Veniebat gressu delicatô, et languidô.Hunc ubi Tyrannus vidit extremô agmine,Quinam cinaedus ille in conspectu meoAudet venire? Resf onderunt proximi,Hic est Menander Scriptor.Menandricô igtur fluxu vestem delicatam humi protrahere, nihil aliud est, quam Menandri Comici more, vestitu delicatô et fluente, humum verrere, et Menadri delitias imitari, in veste tali trahenda. Respexit ad illum versiculum,Unguentô delibutus, vestitu affluens.Quam autem is delicatam vestem, Graeci μαλακὴν ἐςθῆτα vocant. Diogenes Laertius de Heraclide Pontico: Οὗτος ἐςθῆτι δὲ μαλακῇ ἐχρῆτο καὶ ὐπέρογκος ἦν τὸ σῶμα, ὥςτε αὐτον ὑπὸ τῶν Α᾿ττικῶν μὴ Ποντικὸν, ἀλλὰ Πομτικὸν καλεῖςθαι. Salmas. ad Tertull. de Pallio. p. 339. vide quoque infra Menander.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.